Φωτογραφία του εξόριστου Βάσου Γεωργίου στη Φολέγανδρο, 1938

Φωτογραφία του εξόριστου Βάσου Γεωργίου στη Φολέγανδρο, 1938

Ο Βάσος Γεωργίου γεννήθηκε στους Αγίους Θεοδώρους της Κορινθίας το 1910. Το 1929 ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία στον «Ημερήσιο Τύπο» και στη συνέχεια εργάστηκε στον «Ελεύθερο Άνθρωπο». Το 1930, είκοσι χρόνων, φοιτητής, άρχισε τη συνεργασία του με το «Ριζοσπάστη» και την «Κομμουνιστική Επιθεώρηση».
Έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1932 και το 1934 εκλέχτηκε γραμματέας του πρώτου κομματικού πυρήνα δημοσιογράφων του αστικού Τύπου. Ένα χρόνο αργότερα ορίζεται από το Κόμμα διευθυντής της νόμιμης εφημερίδας του «Αλήθεια».
Το 1936 περνάει μόνιμα στο «Ρ» ως συντάκτης και μέλος της Συντακτικής Επιτροπής. Τον ίδιο χρόνο αρχίζουν οι διώξεις, οι φυλακές και οι εξορίες για τον Βάσο Γεωργίου. Φυλακίζεται αρχικά στην Αίγινα και στη συνέχεια εξορίζεται στη Φολέγανδρο, στη Γαύδο και στον Αη-Στράτη. Το 1942 γυρίζει από την εξορία και έρχεται αμέσως σε επαφή με το μηχανισμό του παράνομου «Ρ». Ένα χρόνο αργότερα βρέθηκε στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές της Ρούμελης, όπου δούλεψε σε στελεχικές θέσεις.
Μετά την απελευθέρωση το 1944 εργάστηκε αρχικά στον κεντρικό μηχανισμό του Κόμματος και κατόπιν διευθυντής της «Ελεύθερης Ελλάδας» και αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη». Ύστερα από πολλά χρόνια δράσης στην πολιτική προσφυγιά επιστρέφει στην Ελλάδα το 1964. Το 1967 η χούντα τον εκτόπισε στη Γιούρα και στη Λέρο. Με την επανέκδοση του νόμιμου «Ριζοσπάστη» συνεχίζει την παλιά συνεργασία του. Υπήρξε μέλος της ΕΣΗΕΑ από το 1935, διαγραμμένος όμως τρεις φορές από το μητρώο των μελών της.
Για περισσότερο από σαράντα χρόνια εργάστηκε ή συνεργάστηκε ως πολιτικός σχολιογράφος και αρθρογράφος, ιστορικός αναλυτής, αρχισυντάκτης και διευθυντής στις εφημερίδες «Νέος Κόσμος», «Εθνική», «Ελεύθερη Ελλάδα», «Κραυγή», «Αλήθεια», «Ριζοσπάστης», «Αθηναϊκή», «Έθνος», «Απογευματινή», «Ελευθεροτυπία», «Μακεδονία», «Πρώτη» κ.ά.
Ο Βάσος Γεωργίου ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και ήταν υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος το 1977 και το 1985. Επίσης, αγωνίστηκε σθεναρά και για τα θέματα των δημοσιογράφων και του Τύπου, αναπτύσσοντας έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα και συμμετέχοντας ενεργά σ' όλους τους αγώνες του κλάδου έως και την τελευταία στιγμή του βίου του.
Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Εθνικού Συμβουλίου των Πανελληνίων Ενώσεων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, του Συμβουλίου του Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, καθώς και πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Οργάνωσης Δημοσιογράφων και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της. Τιμήθηκε με ειδική πλακέτα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ με αφορμή τα 75 τότε χρόνια ζωής του και τα 55 χρόνια της αγωνιστικής δημοσιογραφικής πορείας του. Επίσης, του είχαν απονεμηθεί το μετάλλιο «Γιούλιους Φούτσικ» από τη Διεθνή Οργάνωση Δημοσιογράφων και άλλες τιμητικές διακρίσεις από τις κυβερνήσεις της Σοβιετικής Ένωσης, της Βουλγαρίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Πολωνίας και άλλων χωρών. Έγραψε και δημοσίευσε πολιτικά άρθρα, ιστορικές και κοινωνιολογικές μελέτες, πεζογραφήματα, απομνημονεύματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις.

Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ