Γυάλινη προθήκη με καράβι του Γιώργη Ερυθριάδη που την είχε στείλει από την φυλακή, στην κόρη του Γαλήνη (Γκάλια) και στα αδέρφια της Ανεστάκο και Νικολάκη
Τίτλος
Γυάλινη προθήκη με καράβι του Γιώργη Ερυθριάδη που την είχε στείλει από την φυλακή, στην κόρη του Γαλήνη (Γκάλια) και στα αδέρφια της Ανεστάκο και Νικολάκη
Περιγραφή
Ο Γιώργης Ερυθριάδης (Πετρής) είχε στείλει αυτήν την γυάλινη προθήκη με το καραβάκι από τη φυλακή, με ημερομηνία 25/05/1956, στην κόρη του Γαλήνη (Γκάλια) και στα αδέρφια της Ανεστάκο και Νικολάκη. Επιθυμία της συντρόφισσας Γαλήνης Γ. Ερυθριάδη πριν φύγει από τη ζωή ήταν να δοθεί στο Αρχείο της ΚΕ του ΚΚΕ.
Το 1954 ο Γ. Ερυθριάδης, μέλος της ΚΕ από το 1945 και αναπληρωματικό μέλος του ΠΓ από το 1950, μπήκε μαζί με τη γυναίκα του, Έλλη, στην Ελλάδα από την πολιτική προσφυγιά, επικεφαλής παράνομου κλιμακίου του Κόμματος όπου συνελήφθη, καταδικάστηκε με τις ανυπόστατες κατηγορίες για κατασκοπεία, παρέμεινε φυλακισμένος έως και το 1963, που πέθανε στις φύλακες του Ιτζεδίν σε συνθήκες σκληρής απομόνωσης ως αμετανόητος πολιτικός κρατούμενος.
Κατά τη διάρκεια φυλάκισης των γονιών της στην Ελλάδα, η σ. Γαληνη μαζί με τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια της, Ανέστη και Νίκο, φιλοξενήθηκαν στο Ίδρυμα για παιδιά του Ιβάνοβο, έξω από τη Μόσχα. Αργότερα μαζί με τα αδέλφια της βρέθηκαν στη Σόφια. Μεγάλωσαν σε 3 διαφορετικές οικογένειες πολιτικών προσφύγων. Την Γαλήνη φρόντιζε η οικογένεια του Γεωργίου και της Βασιλείας Καζάκου.
Όταν πέθανε ο πατέρας της ήταν 12 χρονών. Το τότε αστικό κράτος (κυβέρνηση Καραμανλή) επέτρεψε στη μάνα της Έλλη μαζί με τα 3 παιδιά της να παρευρεθούν στη κηδεία του, με άδεια παραμονής μόνο για 24 ώρες. Αμέσως μετά τη κηδεία επέστρεψαν στη Βουλγαρία μόνο τα 3 αδέλφια, καθώς η μητέρα της επέστρεψε στη φυλακή όπου βρισκόταν με την αιτιολογία της κατασκοπείας, δικάστηκε και καταδικάστηκε αργότερα σε ισόβια. Το 1964 η μητέρα της, Έλλη, αποφυλακίστηκε μαζί με τις τελευταίες γυναίκες πολιτικές κρατούμενες, όμως δεν της επιτρέπουν να ξανασυναντηθεί με την οικογένειά της στη Βουλγαρία. Το 1967 συλλαμβάνεται από τη χούντα, απελευθερώνεται το Δεκέμβρη του 1971, ενώ μπόρεσε να ξαναδεί τα παιδιά της στη Βουλγαρία το 1974.
Κατά την ενηλικίωσή τους, στα 3 αδέλφια παραχωρήθηκε από το Δήμο της Σόφιας ένα διαμέρισμα και έτσι σμίξανε ξανά. Η Γαλήνη αποφοίτησε την Ιατρική Σχολή της Σόφιας και εργάστηκε στη βιομηχανική πόλη Πέρνικ. Μετά την αποφοίτησή της πήγε στη Μόσχα όπου έκανε μεταπτυχιακό. Αμέσως μετά ήρθε στην Ελλάδα, στις αρχές του 1980, κάνοντας το αγροτικό της στο Κρανίδι Αργολίδας όπου και τελικά παρέμεινε στον τόπο αυτό και εργάστηκε ως γενική ιατρός, ανοίγοντας ιατρείο που λειτουργούσε έως και τα τελευταία χρόνια πριν τη συνταξιοδότησή της.
Το 1954 ο Γ. Ερυθριάδης, μέλος της ΚΕ από το 1945 και αναπληρωματικό μέλος του ΠΓ από το 1950, μπήκε μαζί με τη γυναίκα του, Έλλη, στην Ελλάδα από την πολιτική προσφυγιά, επικεφαλής παράνομου κλιμακίου του Κόμματος όπου συνελήφθη, καταδικάστηκε με τις ανυπόστατες κατηγορίες για κατασκοπεία, παρέμεινε φυλακισμένος έως και το 1963, που πέθανε στις φύλακες του Ιτζεδίν σε συνθήκες σκληρής απομόνωσης ως αμετανόητος πολιτικός κρατούμενος.
Κατά τη διάρκεια φυλάκισης των γονιών της στην Ελλάδα, η σ. Γαληνη μαζί με τα δυο μεγαλύτερα αδέλφια της, Ανέστη και Νίκο, φιλοξενήθηκαν στο Ίδρυμα για παιδιά του Ιβάνοβο, έξω από τη Μόσχα. Αργότερα μαζί με τα αδέλφια της βρέθηκαν στη Σόφια. Μεγάλωσαν σε 3 διαφορετικές οικογένειες πολιτικών προσφύγων. Την Γαλήνη φρόντιζε η οικογένεια του Γεωργίου και της Βασιλείας Καζάκου.
Όταν πέθανε ο πατέρας της ήταν 12 χρονών. Το τότε αστικό κράτος (κυβέρνηση Καραμανλή) επέτρεψε στη μάνα της Έλλη μαζί με τα 3 παιδιά της να παρευρεθούν στη κηδεία του, με άδεια παραμονής μόνο για 24 ώρες. Αμέσως μετά τη κηδεία επέστρεψαν στη Βουλγαρία μόνο τα 3 αδέλφια, καθώς η μητέρα της επέστρεψε στη φυλακή όπου βρισκόταν με την αιτιολογία της κατασκοπείας, δικάστηκε και καταδικάστηκε αργότερα σε ισόβια. Το 1964 η μητέρα της, Έλλη, αποφυλακίστηκε μαζί με τις τελευταίες γυναίκες πολιτικές κρατούμενες, όμως δεν της επιτρέπουν να ξανασυναντηθεί με την οικογένειά της στη Βουλγαρία. Το 1967 συλλαμβάνεται από τη χούντα, απελευθερώνεται το Δεκέμβρη του 1971, ενώ μπόρεσε να ξαναδεί τα παιδιά της στη Βουλγαρία το 1974.
Κατά την ενηλικίωσή τους, στα 3 αδέλφια παραχωρήθηκε από το Δήμο της Σόφιας ένα διαμέρισμα και έτσι σμίξανε ξανά. Η Γαλήνη αποφοίτησε την Ιατρική Σχολή της Σόφιας και εργάστηκε στη βιομηχανική πόλη Πέρνικ. Μετά την αποφοίτησή της πήγε στη Μόσχα όπου έκανε μεταπτυχιακό. Αμέσως μετά ήρθε στην Ελλάδα, στις αρχές του 1980, κάνοντας το αγροτικό της στο Κρανίδι Αργολίδας όπου και τελικά παρέμεινε στον τόπο αυτό και εργάστηκε ως γενική ιατρός, ανοίγοντας ιατρείο που λειτουργούσε έως και τα τελευταία χρόνια πριν τη συνταξιοδότησή της.
Αρχεία
Aναφορά
“Γυάλινη προθήκη με καράβι του Γιώργη Ερυθριάδη που την είχε στείλει από την φυλακή, στην κόρη του Γαλήνη (Γκάλια) και στα αδέρφια της Ανεστάκο και Νικολάκη,” Αρχείο ΚΚΕ, προσπελάστηκαν 22 Νοεμβρίου 2024, http://arxeio.kke.gr/items/show/1239.