Έργα του Πάρι Πρέκα

Έργα του Πάρι Πρέκα

1. Ανάκριση - Κύπρος, 1973-1974
55Χ44 εκ.

2. Ανάκριση - Κύπρος, 1973-1974
55Χ44 εκ.

3. 17 Νοέμβρη, 1974

4. Μελέτες για το έργο "17 Νοέμβρη"

5. Μελέτες για το έργο "Ο βιασμός της Κύπρου"

Ο Πάρις Πρέκας γεννήθηκε στις 20 Μαρτίου του 1926 στην Αθήνα, (κατάγεται από τη Σαντορίνη), όπου έζησε και εργάστηκε ως το 1999.
Πολύπλευρος καλλιτέχνης, ο οποίος εμπνέεται κυρίως από τα θέματα του αρχαίου ελληνικού κόσμου, ο Πάρις Πρέκας έχει ασχοληθεί με τη ζωγραφική, τη γλυπτική, την ανάγλυφη αρχιτεκτονική διακόσμηση και την κοσμηματογραφία. Η ζωγραφική του, που περιλαμβάνει κυρίως ελαιογραφίες και υδατογραφίες, ξεκινά αρχικά με παραστατικά έργα (υδατογραφίες, 1959 - 1965) και συνεχίζει με αφαιρετικές συνθέσεις (δεκαετίες '70 - '80). Τα γλυπτά του, φιλοτεχνημένα με ορείχαλκο, σίδερο, ατσάλι, ξύλο, μάρμαρο, πέτρα και πηλό, βασίζονται σε αρχές που συνδυάζουν την αφαίρεση, τον κυβισμό, το σουρεαλισμό και τον εξπρεσιονισμό και εκτίθενται σε πολλούς δημόσιους χώρους της Αττικής (Πλατεία Συντάγματος, οδός Ηρώδου Αττικού, Γαλλικό Ινστιτούτο κ.ά.).
Ασυμβίβαστος άνθρωπος που διακρινόταν για το ήθος στην προσωπική και καλλιτεχνική του ζωή, ο Πάρις Πρέκας, που πέθανε (1/11/99), στα 73 του χρόνια, μέσα από την τέχνη του εξέφραζε με κάθε έννοια το ταξίδι, την τάση της φυγής, τη λαχτάρα αναζήτησης. Απέφευγε τον εγκλωβισμό σε ένα δρόμο έκφρασης.
Τα λιμάνια του Αιγαίου και τα τοπία από την ελληνική φύση, τα πανιά και τα πλεούμενα, η αγάπη του για τον κόσμο της αρχαιότητας, το πέταγμα του Ικαρου και οι κινήσεις των αλόγων, οι όγκοι των τάνκερ, όλα εκφράζουν άμεσα ή υπαινικτικά τη φυγή από τη συμβατικότητα, την έννοια της προσωπικής ελευθερίας. Από τα έργα που σχετίζονται με τη θάλασσα και το ταξίδι είναι οι σειρές «Ασπρα πανιά», που πραγματοποιήθηκαν κατά την παραμονή του Π. Πρέκα στην Υδρα, «Τάνκερ», που άρχισε κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού του στην Ιτέα την περίοδο του πολέμου Ιράν - Ιράκ, καθώς και το γλυπτό «Μυθιστόρημα».
«Η μαγεία του έργου τέχνης είναι ότι μπορεί να λέει κάτι πέραν αυτού που δείχνει...», έλεγε ο ίδιος ο δημιουργός. Η περιπέτεια της ζωγραφικής ξεκίνησε για τον Π. Πρέκα σαν ένα απλοϊκό παιχνίδι στην «Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών» κοντά στους Δημήτριο Μπισκίνη, Ανδρέα Γεωργιάδη και Ουμβέρτο Αργυρό. Σπουδαστής ακόμα, ενταγμένος στο ΕΑΜ τον καιρό της Κατοχής, ζωγράφισε την «Ελλάδα που σπάει τις αλυσίδες» της σκλαβιάς. Αυτό έγινε αφορμή να συλληφθεί το Δεκέμβρη του 1944 και να σταλεί, μαζί με χιλιάδες άλλους αγωνιστές του ΕΑΜ, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Ελ Ντάμπα της Αιγύπτου. Αυτές οι βιωματικές εμπειρίες του 18χρονου Π. Πρέκα καταγράφονται ανεξίτηλα στην ψυχή του κι άλλοτε γίνονται βάρος που σε λυγίζει, άλλοτε γίνονται «φτερά του Ικάρου».
Λίγα χρόνια αργότερα (1963), συνέχισε τις σπουδές του στο Παρίσι με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης. Η εκθεσιακή του δραστηριότητα ξεκινά το 1955 με ατομική έκθεση της ζωγραφικής του δημιουργίας, στην γκαλερί «Ζαχαρίου». Ακολούθησαν εκθέσεις ζωγραφικής το 1958 και το 1964, ενώ το 1972 και το 1977 παρουσίασε και τη γλυπτική του δραστηριότητα. Από τις πολλές ατομικές παρουσιάσεις της τελευταίας δεκαετίας, σημειώνουμε τις εκθέσεις σε Θεσσαλονίκη (1992), Κατερίνη (1993), Λευκωσία και Σαντορίνη (1994), Αθήνα (1996). Η τελευταία έκθεση έργων του ήταν το 1997 στην «ART Αθήνα 5», στο περίπτερο της γκαλερί «Αργώ». Παράλληλα, ο Πάρις Πρέκας συμμετείχε σε πολλές ομαδικές και θεματικές εκθέσεις, πανελλήνιες 1952-1975, στην Αθήνα, στον Πειραιά, στη Θεσσαλονίκη, στα Ιωάννινα κ.α. Πλούσια ήταν και η εκθεσιακή του δραστηριότητα στο εξωτερικό. Ξεκινώντας το 1956, συμμετείχε σε εκθέσεις στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Βουλγαρία, στη Ρουμανία, στη Νέα Υόρκη, στην Ιαπωνία, στην Ελβετία, στην «1η Μπιενάλε Νέων Ζωγράφων» (Παρίσι 1959), στην «8η Μπιενάλε Σάο Πάολο» (1965) και «7η Μπιενάλε Αλεξάνδρειας» (1968). Από τις διακρίσεις που απέσπασε, σημειώνουμε τη βράβευσή του το 1962 για τη ζωγραφική του δημιουργία με το «Αργυρό Μετάλλιο της Πόλης των Παρισίων».