Σοβιετικά καρτ ποστάλ

Σοβιετικά καρτ ποστάλ

1. Καρτ ποστάλ με τη Ζόγια, χρωμολιθογραφία, Μπακού 1942

Η 18χρονη κομσομόλα Ζόγια Κοσμοντεμιάνσκαγια εκτελέστηκε από τους ναζί για δολιοφθορά (1941). Αν κι ήταν ακόμα μαθήτρια λυκείου, είχε ενταχθεί εθελοντικά σε μια παρτιζάνικη ομάδα. «Τι μπορώ να κάνω, όταν ο εχθρός είναι τόσο κοντά; Αν φτάσουν εδώ, δε θα μπορέσω να συνεχίσω να ζω...». Τη συνέλαβαν στο χωριό Πετρίτσεβο, γιατί έκαψε τις ίσμπες που έμεναν οι Γερμανοί και το στάβλο του στρατιωτικού τμήματος. Τη βασάνισαν και αφού είδαν ότι μόνο τον καιρό τους έχαναν, την εκτέλεσαν με απαγχονισμό.
«Εσείς τώρα θα με κρεμάσετε, αλλά εγώ δεν είμαι μόνη μου. Είμαστε διακόσια εκατομμύρια, όλους δεν θα μπορέσετε να μας κρεμάσετε. Θα εκδικηθούν το θάνατό μου! Οσο δεν είναι αργά παραδοθείτε, οπωσδήποτε η νίκη θα είναι δική μας!».
Το παρτιζάνικο όνομα της Ζόγια ήταν Τάνια, εμπνευσμένο από το παράδειγμα της Τάνια (Τατιάνα Σολομάχα, 1892 - 1918), μιας νεαρής μπολσεβίκας δασκάλας. Είχε μαρτυρήσει στα χέρια των Λευκών, παραμένοντας ακλόνητη. Λίγο πριν την εκτελέσουν, μαζί με δεκαοχτώ συντρόφους της, φώναξε περήφανα: «Γεια σας σύντροφοι! Αυτό το αίμα που βρίσκεται στους τοίχους δε θα χαθεί άδικα! Γρήγορα θα έρθουν τα Σοβιέτ!».
Στον τάφο της Ζόγια στήθηκε ένα μνημείο που στο μαύρο μάρμαρό του ήταν σκαλισμένα τα λόγια του Νικολάι Οστρόφσκι - λόγια που κάποτε η Ζόγια, ως έμβλημα, ως διαθήκη, είχε αντιγράψει στο σημειωματάριό της και που τα είχε πραγματοποιήσει στη σύντομη ζωή της και στο θάνατό της: «Το πιο ακριβό στον άνθρωπο είναι η ζωή. Αυτή του δίνεται μια φορά και πρέπει να την ζήσει κανείς έτσι που... να μπορέσει πεθαίνοντας να πει: όλη μου τη ζωή, όλες μου τις δυνάμεις τις έδωσα στο πιο ωραίο ιδανικό του κόσμου - στον αγώνα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας»

2-4. Έντυπο με την παρτιτούρα της Διεθνούς
5. Καρτ ποστάλ με τον Αύγουστο Μπέμπελ
6. Καρτ ποστάλ με τον Κάρλ Λίμπκνεχτ
7. Καρτ ποστάλ με τον ύμνο του Κόμματος των Μπολσεβίκων