Μέρος από φωτογραφικό αρχείο, από τις φυλακές Ιτζεδίν στην Κρήτη του Ανδρέα Τερλιμπάκου και καταδικαστική απόφαση για τον Ανδρέα Τερλιμπάκο και την Μαρία Νασίκα.
Οι φυλακές του Ιτζεδίν βρίσκονται στο Νομό Χανίων, χτίστηκαν από τους Τούρκους στις αρχές του 18ου αιώνα και χρησιμοποιήθηκαν σαν μπουντρούμια για βαρυποινίτες ποινικούς κρατούμενους, χωρίς να λείπουν και οι πολιτικοί, ιδιαίτερα στις δυο τελευταίες δεκαετίες της πρώτης αυτής περιόδου λειτουργίας τους.<br /><br /> Κατά τη γερμανική κατοχή εγκαταλείφθηκαν και ξανάνοιξαν με την απελευθέρωση για να δεχτούν πολιτικούς κρατούμενους, στην πλειοψηφία τους κομμουνιστές.
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%91%CE%BD%CE%B4%CF%81%CE%AD%CE%B1%CF%82+%CE%A4%CE%B5%CF%81%CE%BB%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BA%CE%BF%CF%82">Ανδρέας Τερλιμπάκος</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Σπάνιο φωτογραφικό αρχείο του Χαρουτιούν Εμπεγιάν από τις φυλακές Κάστορος στον Πειραιά και τη Μακρόνησο
<strong><span style="text-decoration:underline;">1η - 5η φωτογραφία:</span></strong> Φυλακές Κάστορος, στην 4η φωτογραφία παρουσιάζεται σκηνή από θεατρικό σκετς <br /><strong><span style="text-decoration:underline;">6η φωτογραφία:</span></strong> γενική άποψη της Μακρονήσου
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%91%CF%83%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%BF%CF%8D%CF%81+%CE%95%CE%BC%CF%80%CE%B5%CE%B3%CE%B9%CE%AC%CE%BD">Ασαντούρ Εμπεγιάν</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Σκίτσα ζωγραφισμένα από τον Γιάννη Ρίτσο
<div>Το 1934 εντάχθηκε στο Κ.Κ.Ε. και άρχισε να συνεργάζεται με τον Ριζοσπάστη υπογράφοντας ως Σοστίρ, που αποτελεί αναγραμματισμό του ονόματος του.<br /><br />Άνθρωπος με βαθύ εσωτερικό κόσμο και πολλαπλές ικανότητες. Σε όλη του τη ζωή, εξόριστος, πολιτικός κρατούμενος, στρατευμένος με το ΚΚΕ. Στάθηκε βράχος και στις πιο δύσκολες στιγμές, σε στιγμές διώξεων και πιέσεων.<br /><br /> Δεν επέτρεψε ούτε ένα λεπτό στον εαυτό του να καταληφθεί από το φόβο, τη δειλία, την αμφιβολία, την αμφισβήτηση του αγώνα και του ίδιου του Κόμματος. Με τη στάση του υπέρ της κομμουνιστικής ιδεολογίας, χαστούκισε πολλές φορές τον ταξικό αντίπαλο, όπως βεβαίως το έκανε με το δυναμικό του στίχο, τον πολιτικό λογοτεχνικό του λόγο, τη μοναδική αισθητική του αντίληψη.<br /><br /></div>
<div style="text-align:left;">«Τη ζωγραφική την αντιμετωπίζω σαν έναν άλλο τρόπο άσκησης της ποίησης» ανέφερε το 1981 ο Γιάννης Ρίτσος σε μια συνέντευξή του.<br /><br /></div>
<div style="text-align:left;">Διαλέγοντας ως υλικά την πέτρα και το ξύλο, τα βότσαλα και τις ρίζες που ξεβράζει το κύμα, δημιουργήματα τα περισσότερα της εξορίας, ο Γ. Ρίτσος διοχέτευσε την απελπισία αλλά και τις άσβεστες ελπίδες του λαού. Ζωγράφισε την ασχήμια, αλλά και την αγάπη του για τη ζωή. Αποτύπωσε τη μοναξιά του αλλά και τη βαθιά του πίστη στον άνθρωπο.<br /><br />Η φωτογραφία αυτή του Π. Μάξιμου, είναι από τις μόνες που διασώζουν την εικαστική διάσταση του ποιητή της Ρωμιοσύνης.</div>
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82+%CE%9B%CE%B9%CE%AC%CE%BD%CE%B7%CF%82">Γιώργος Λιάνης</a>
Ιστορικό Αρχείο Κ.Κ.Ε.
Ντοκουμέντα και φωτογραφίες του Περικλή Κολοβού από την εξορία στα Γιούρα
Στην 1η φωτογραφία: ο Περικλής Κολοβός στη μέση
Στη 2η φωτογραφία : ο Περικλής Κολοβός από τους καθιστούς, στη μέση
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%84%CE%B1+%CE%9A%CE%BF%CE%BB%CE%BF%CE%B2%CE%BF%CF%8D">Γιώτα Κολοβού</a>
Ιστορικό Αρχείο Κ.Κ.Ε.
Έκδοση για την Ομάδα Συμβίωσης Πολιτικών Εξόριστων Ανάφης (Ο.Σ.Π.Ε.Α.), 1946
<div class="image">
<table style="border:0px;"><tbody><tr><td style="padding-left:8px;"> </td>
</tr><tr><td> </td>
</tr></tbody></table></div>
<strong><span style="text-decoration:underline;"><strong>Ανάφη: τόπος εξορίας Κομμουνιστών, 1936-1940</strong></span> <br /><br />Η ζωή των αγωνιστών στις φυλακές εκφράστηκε οργανωμένα μέσα από τις «<strong>Ομάδες Συμβίωσης Πολιτικών Εξόριστων</strong>». <em>Η αντιμετώπιση των αναγκών και των προβλημάτων υποτασσόταν στα συμφέροντα του συνόλου. Η καθολική συμμετοχή, με βάση τους κανόνες ομαδικής συμβίωσης ήταν η δύναμή τους</em>.<br /><br />Ετσι, περιορίστηκε σε ένα βαθμό η δυνατότητα στον αντίπαλο να εκμεταλλευτεί τις δυσκολίες, ρυθμίζοντας σχέσεις, στάση και συμπεριφορές που επιδίωκε. Αυτό δεν το κατόρθωσε ούτε στις πιο δύσκολες στιγμές</strong>.
<p>Οι εξόριστοι πήραν στα χέρια τους την προστασία της ζωής τους, την υπεράσπιση της ιδιότητάς τους με την ενιαία εκπροσώπηση, τα δικά τους όργανα, τους δικούς τους κανόνες και τρόπο ζωής.</p>
<p>Ετσι, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις να σπάσει, σε μεγάλο βαθμό, η απομόνωση, να ανοίξουν δρόμοι επικοινωνίας με τους συγγενείς, τις αντιστασιακές οργανώσεις στο εσωτερικό και το εξωτερικό.</p>
<p>Μέσα από αυτούς τους δρόμους τροφοδοτήθηκε ο αγώνας ενάντια στις διώξεις γενικότερα, αναδείχτηκε το πρόβλημα των πολιτικών κρατουμένων και έγινε στοιχείο της πολιτικής ζωής.</p>
<p>Στα πλαίσια της οργανωμένης ζωής διαμορφώνονταν εκείνες οι προϋποθέσεις που στήριζαν τα δικαιώματά τους στη ζωή και καλλιεργούσαν τις αξίες για τις οποίες αγωνίζονταν. Πέρα από αδυναμίες κυριαρχούσε η αγωνιστική συντροφική ατμόσφαιρα και αλληλεγγύη. Η ασφυκτική περικύκλωση του μαντρότοιχου και του συρματοπλέγματος δεν μπόρεσε να σταματήσει τις δραστηριότητες εκείνες που μεταμόρφωναν τις συνθήκες του κάτεργου σε χώρο όπου η αισιοδοξία, η αυτοπεποίθηση και η πίστη στις δυνάμεις τους ενίσχυε τη θέλησή τους, ατσάλωνε την απόφασή τους να συνεχίσουν τον αγώνα.</p>
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%A0%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%82+%CE%A4%CE%B5%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82">Πέτρος Τεπερίδης</a>
Ιστορικό Αρχείο Κ.Κ.Ε.
Έργα με ψαθάκι και πενάκι του Γιώργη Τρικαλινού από την εξορία και τη φυλακή
Ο Γιώργης Τρικαλινός γεννήθηκε στον Αλμυρό Βόλου το 1914. Παρακολούθησε νομικά στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Από το 1932 πήρε μέρος στο φοιτητικό και εργατικό κίνημα σαν μέλος και στέλεχος της ΟΚΝΕ. Γι' αυτή τη δράση του η δικτατορία Μεταξά τον φυλάκισε στην Αίγινα και τον εξόρισε στη Φολέγανδρο.
Στον πόλεμο του 1940 μαζί με άλλους δεσμώτες κομμουνιστές ζήτησε να σταλεί στο μέτωπο. Όμως η δικτατορία του Μεταξά τους κάλεσε να αποκηρύξουν τις ιδέες τους. Αρνήθηκαν και γι' αυτό, μαζί με εκατοντάδες άλλους κομμουνιστές, παραδόθηκαν στους Γερμανούς. Από τη Φολέγανδρο δραπετεύει το Μάη του 1941. Δουλεύει για την ανασυγκρότηση του Κόμματος και της ΟΚΝΕ, για την οργάνωση της πάλης ενάντια στους κατακτητές.
Είναι από τα ιδρυτικά μέλη της ΕΠΟΝ. Διατέλεσε μέλος του Γραφείου της ΚΕ της ΟΚΝΕ, μέλος του Προεδρείου του ΚΣ της ΕΠΟΝ και γραμματέας της ΕΠΟΝ Αθήνας.
Μετά τον Δεκέμβρη του 1944 διώχτηκε για τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση και κατέφυγε στα βουνά. Κατατάχθηκε στο ΔΣΕ, που του ανατέθηκαν χρέη πολιτικού επιτρόπου.
Μετά τη μάχη του Γράμμου και του Βίτσι, κι ενώ οι δυνάμεις του ΔΣΕ πέρασαν σε Αλβανία και Γιουγκοσλαβία, εκείνος με μια ομάδα ανταρτών περνάει, από το Πήλιο στο Μαυροβούνι, τον Κίσσαβο και τον Ολυμπο και ξανά πίσω, σε μια συγκλονιστική πορεία (περιγράφεται στο βιβλίο του «292 ημέρες μετά το Γράμμο - Βίτσι»).
Με την υποχώρηση του ΔΣΕ έζησε σαν πολιτικός πρόσφυγας στις σοσιαλιστικές χώρες. Το 1951 εκλέγεται αναπληρωματικό μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και αργότερα τακτικό μέλος της.
Επέστρεψε παράνομα στην Ελλάδα και το 1959 καταδικάστηκε σε ισόβια με τους νόμους 375, 509, Γ' ψήφισμα κτλ.
Απελευθερώνεται τον Μάη 1966 και συλλαμβάνεται ξανά το πρωί της 21 Απριλίου 1967. Περνάει από Ιππόδρομο, Γυάρο και Λέρο. Απελευθερώνεται ξανά το Δεκέμβρη του 1971 για να συλληφθεί και πάλι μετά το Πολυτεχνείο το 1973, οπότε και βασανίζεται άγρια στο άντρο της ΕΑΤ - ΕΣΑ στο Μπογιάτι. Τελικά, στέλνεται στη Γυάρο, από όπου απελευθερώνεται οριστικά το 1974 με τη μεταπολίτευση. Έχει περάσει συνολικά 16 χρόνια σε φυλακές και εξορίες. Στα χρόνια της φυλακής και της εξορίας ασχολείται με την καλλιτεχνική δραστηριότητα και δημιουργεί μικρά αριστουργήματα με σινική μελάνι και ψηφιδωτά από καλαμιά.
Μετά τη μεταπολίτευση, ο Γιώργης Τρικαλινός υπήρξε μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ μέχρι το 12ο Συνέδριο ενώ επί πολλά χρόνια, διετέλεσε εκδότης του «Ριζοσπάστη». Ήταν δύο φορές υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ στη Μαγνησία.
Έγραψε αρκετά βιβλία. Ξεχωρίζουν οι «292 ημέρες μετά το Γράμμο - Βίτσι», το «Αλμυρός, στιγμές από την ιστορία του» αφιερωμένο στη γενέτειρά του που υπεραγαπούσε και το τελευταίο «Ανασκαλεύοντας τη χόβολη της μνήμης».
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B7%CF%82+%CE%A4%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%BD%CF%8C%CF%82">Γιώργης Τρικαλινός</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Χειροτεχνήματα του Τάσου Μανωλίτση από την εξορία σε Λέρο και Γυάρο
Ο κομμουνιστής Τάσος Μανωλίτσης γεννήθηκε το 1925 στο χωριό Μαυρογιαννάτα της πρώην κοινότητας Αλεξάνδρου. Κατάγονταν από αγροτική οικογένεια. Μετά το δημοτικό έμεινε στο χωριό. Όταν ήρθαν στην Ελλάδα οι κατοχικές δυνάμεις ήταν 16 χρόνων. «Χάρος» ήταν το ψευδώνυμό του στον τακτικό ΕΛΑΣ. Παίρνει μέρος σε 44 συνολικά μεγάλες και μικρές μάχες με τον κατακτητή και τους συνεργάτες του διακρινόμενος για τον ηρωισμό και την αντοχή του. Μεταξύ αυτών στη μεγάλη μάχη της Αμφιλοχίας ως καπετάνιος της ανταρτοεπονίτικης ομάδας του 1ου Λόχου του ΙΙΙ Τάγματος του 2/39 Συντάγματος, στην ενέδρα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Αιτωλικού, στη μάχη της Γουρίτσας κ.ά.
Την περίοδο 1946-1947 ιδρύεται το Αρχηγείο Ξηρομέρου-Λευκάδας του ΔΣΕ με αρχηγό τον Πάνο Γιαννούλη. Ο Τάσος Μανωλίτσης είναι επικεφαλής της ομάδας ασφαλείας του Αρχηγείου. Στις αρχές του 1947 το μεγαλύτερο τμήμα της ομάδας του Γιαννούλη περνά στο Ξηρόμερο, κατόπιν εντολής του Γενικού Αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού.
Σε μια από τις ομάδες των μαχητών του Δ.Σ.Ε υπό τον Γιαννούλη, στην προσπάθειά της να αποφύγει ένα κυβερνητικό απόσπασμα, έφτασε στο Άκτιο (Πούντα) και πρόβαλε άμυνα μέχρι τέλους. Ο Γιαννούλης έχασε τη ζωή του στην τελική προσπάθεια να διαφύγει με καΐκι μαζί με δύο συντρόφους του. Ένας από αυτούς ήταν ο Τάσος Μανωλίτσης που αιχμαλωτίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο από το Έκτακτο Στρατοδικείο. Κάθισε σχεδόν 16 χρόνια στη φυλακή και βγήκε το 1962.
Η χούντα το 1967 τον έστειλε για άλλα 3,5 χρόνια φυλακή και εξορία, πρώτα στη Γιούρα και μετά στη Λέρο. Ο Τάσος Μανωλίτσης, παραμένοντας αταλάντευτος κομμουνιστής, πριν φύγει από τη ζωή, έδωσε όλα τα υπάρχοντά του στο κόμμα του, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Μια ακόμα πράξη πίστης και αφοσίωσης. Όπως αναφέρει ο ίδιος στη διαθήκη του «Όλη η ακίνητη περιουσία που έχω στη Λευκάδα να περιέλθει στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, που έχει έδρα του τον Περισσό και Γενική Γραμματέα, σήμερα, την Αλέκα Παπαρήγα…»
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%92%CE%AC%CF%83%CF%89+%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%89%CE%BB%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B7">Βάσω Μανωλίτση</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Ντοκουμέντα από τις διώξεις του Τάσου Μανωλίτση
Ο κομμουνιστής Τάσος Μανωλίτσης γεννήθηκε το 1925 στο χωριό Μαυρογιαννάτα της πρώην κοινότητας Αλεξάνδρου. Κατάγονταν από αγροτική οικογένεια. Μετά το δημοτικό έμεινε στο χωριό. <br />Όταν ήρθαν στην Ελλάδα οι κατοχικές δυνάμεις ήταν 16 χρόνων. «Χάρος» ήταν το ψευδώνυμό του στον τακτικό ΕΛΑΣ. Παίρνει μέρος σε 44 συνολικά μεγάλες και μικρές μάχες με τον κατακτητή και τους συνεργάτες του διακρινόμενος για τον ηρωισμό και την αντοχή του. <br />Μεταξύ αυτών στη μεγάλη μάχη της Αμφιλοχίας ως καπετάνιος της ανταρτοεπονίτικης ομάδας του 1ου Λόχου του ΙΙΙ Τάγματος του 2/39 Συντάγματος, στην ενέδρα στο σιδηροδρομικό σταθμό του Αιτωλικού, στη μάχη της Γουρίτσας κ.ά. <br />Την περίοδο 1946-1947 ιδρύεται το Αρχηγείο Ξηρομέρου-Λευκάδας του ΔΣΕ με αρχηγό τον Πάνο Γιαννούλη. Ο Τάσος Μανωλίτσης είναι επικεφαλής της ομάδας ασφαλείας του Αρχηγείου. Στις αρχές του 1947 το μεγαλύτερο τμήμα της ομάδας του Γιαννούλη περνά στο Ξηρόμερο, κατόπιν εντολής του Γενικού Αρχηγείου του Δημοκρατικού Στρατού. Σε μια από τις ομάδες των μαχητών του Δ.Σ.Ε υπό τον Γιαννούλη, στην προσπάθειά της να αποφύγει ένα κυβερνητικό απόσπασμα, έφτασε στο Άκτιο (Πούντα) και πρόβαλε άμυνα μέχρι τέλους.<br /> Ο Γιαννούλης έχασε τη ζωή του στην τελική προσπάθεια να διαφύγει με καΐκι μαζί με δύο συντρόφους του. Ένας από αυτούς ήταν ο Τάσος Μανωλίτσης που αιχμαλωτίστηκε και καταδικάστηκε σε θάνατο από το Έκτακτο Στρατοδικείο. Κάθισε σχεδόν 16 χρόνια στη φυλακή και βγήκε το 1962.<br /> Η χούντα το 1967 τον έστειλε για άλλα 3,5 χρόνια φυλακή και εξορία, πρώτα στη Γιούρα και μετά στη Λέρο.<br /> Ο Τάσος Μανωλίτσης, παραμένοντας αταλάντευτος κομμουνιστής, πριν φύγει από τη ζωή, έδωσε όλα τα υπάρχοντά του στο κόμμα του, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Μια ακόμα πράξη πίστης και αφοσίωσης. Όπως αναφέρει ο ίδιος στη διαθήκη του «Όλη η ακίνητη περιουσία που έχω στη Λευκάδα να περιέλθει στο Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, που έχει έδρα του τον Περισσό και Γενική Γραμματέα, σήμερα, την Αλέκα Παπαρήγα…»
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%92%CE%AC%CF%83%CF%89+%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%89%CE%BB%CE%AF%CF%84%CF%83%CE%B7">Βάσω Μανωλίτση</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
"Το βιολί φάντασμα" των φυλακών Αβέρωφ
Το βιολί αυτό κατασκευάστηκε με την καθοδήγηση μουσικού από κρατούμενους στις φυλακές Αβέρωφ. Η κατασκευή του κράτησε μεγάλο χρονικό διάστημα και ολοκληρώθηκε το 1952. <br />Χρησιμοποιήθηκε αρκετές φορές για να παίξει το «αποχαιρετιστήριο μουσικό κομμάτι» γι΄αυτούς που πήγαιναν για εκτέλεση. <br />Ο ήχος του έφτανε έξω από τη φυλακή. Γίνονταν ανακρίσεις και έρευνες για να βρεθεί και να κατασχεθεί. Είχε ονομαστεί από τους υπεύθυνους της φυλακής «βιολί φάντασμα». <br />Το βιολί βρέθηκε στα χέρια του <strong>Αυγουστή Γιαμπάνη</strong>, που γεννήθηκε στην Άνδρο με μικρασιατική καταγωγή, ο οποίος ήταν κρατούμενος στις φυλακές Αβέρωφ. <br />Ο Αυγουστής Γιαμπάνης μαζί με τον αδερφό του έκρυψε αρκετές φορές τον Νίκο Πλουμπίδη, που βρισκόταν στην παρανομία, σε ένα πλυσταριό της ταβέρνας του θείου της γυναίκας του Φανής Γιαμπάνη στη γωνία Σόλωνος και Ζωοδόχου Πηγής στην Αθήνα. Η Φανή Γιαμπάνη σε ηλικία 13 ετών χρησιμοποιήθηκε αρκετές φορές σαν εκφωνήτρια στον ραδιοσταθμό «Ελεύθερη Ελλάδα».
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%A7%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AC%CE%BD%CE%B8%CE%B7+%CE%93%CE%B9%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AC%CE%BD%CE%B7">Χρυσάνθη Γιαμπάνη</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Βιολί κατασκευασμένο από εξόριστο στην Ακροναυπλία, 1937-1943
Το βιολί κατασκευάστηκε από τον <strong>Νικόλαο Καλλιονίδη,</strong> που καταγώταν από την Καβάλα, στην Ακροναυπλία, όπου ήταν φυλακισμένος την περίοδο της δικτατορίας του Μεταξά. <br /><br />Οι πρώτοι Ακροναυπλιώτες μεταφέρθηκαν από τα κρατητήρια Αθήνας - Πειραιά - Πατρών κλπ. Το Μάη - Ιούνη και Ιούλη 1937 άρχισαν να μεταφέρονται με καραβιές από τα ξερονήσια της Ανάφης, Φολέγανδρου, Αη-Στράτη οι «πιο επικίνδυνοι» εξόριστοι αγωνιστές στην Ακροναυπλία.<br />Μέλη της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, γραμματείς και μέλη περιφερειακών, αχτιδικών οργανώσεών του, βoυλευτές του Παλλαϊκού Μετώπου, εργατικά και συνδικαλιστικά στελέχη, στελέχη του Αγροτικού Κόμματος Ελλάδας και άλλων δημοκρατικών οργανώσεων, στελέχη της Κομμουνιστικής Νεολαίας (ΟΚΝΕ), εργάτες, αγρότες, υπάλληλοι, διανοούμενοι κλπ.<br />Εξακόσιοι είκοσι πέντε κρατούμενοι πέρασαν από το κάτεργο . Ο σκοπός των ταξικών αντιπάλων ήταν ένας. Να εξοντώσουν, να συντρίψουν σωματικά και ψυχικά, να κουρελιάσουν ηθικά, να ρεζιλέψουν και να αχρηστεύσουν τον ηγετικό πυρήνα του ΚΚΕ απέναντι στην εργατική τάξη, το λαό. Και δε δίστασαν μπροστά σε κανένα μέσο, προκειμένου να πετύχουν το σκοπό τους. <br />Δεν υπήρχε έλεος για όποιον δεν έκανε «δήλωση μετάνοιας», για όποιον δεν αποκήρυσσε το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, για όποιον δεν έσκυβε το κεφάλι. <br />Στις 6 του Απρίλη 1941 εισβάλλουν στην Ελλάδα οι χιτλερικές ορδές. Οι κρατούμενοι της Ακροναυπλίας περιμένανε αυτήν την επίθεση και δεν τους ξάφνιασε. <br />Σ' αυτές τις τραγικές στιγμές, οι ξενόδουλοι στρατηγοί του δικτάτορα Μεταξά και του βασιλιά Γλίξμπουργκ, ενώ ο στρατός με συγκρατημένη την ανάσα και ματωμένος πολεμούσε, προδίνουν στρατό και λαό και διευκολύνουν την υποδούλωση της χώρας στους Χίτλερ και Μουσολίνι. <br />Η χιτλερική αεροπορία βομβαρδίζει το κάτεργο της Ακροναυπλίας. Απ' τις 21 - 25 του Απρίλη 1941 οι δεσμώτες της Ακροναυπλίας περνούν εφιαλτικές μέρες. Επί πέντε μέρες από τις 6 η ώρα το πρωί, μέχρι τις 6 η ώρα το βράδυ χιτλερικά αεροπλάνα βομβαρδίζουν κατά κύματα την Ακροναυπλία. <br />Τον Φλεβάρη του 1943, οι φυλακές της Ακροναυπλίας κλείνουν και οι 625 αγωνιστές της σκορπίζονται σε φυλακές και εξορίες σ' όλη την Ελλάδα.
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%86%CE%BD%CE%BD%CE%B1+%CE%9C%CE%BF%CF%85%CF%83%CF%84%CE%AC%CE%BA%CE%B1">Άννα Μουστάκα</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ