Φωτογραφία του εξόριστου Βάσου Γεωργίου στη Φολέγανδρο, 1938
Ο Βάσος Γεωργίου γεννήθηκε στους Αγίους Θεοδώρους της Κορινθίας το 1910. Το 1929 ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία στον «Ημερήσιο Τύπο» και στη συνέχεια εργάστηκε στον «Ελεύθερο Άνθρωπο». Το 1930, είκοσι χρόνων, φοιτητής, άρχισε τη συνεργασία του με το «Ριζοσπάστη» και την «Κομμουνιστική Επιθεώρηση».
Έγινε μέλος του ΚΚΕ το 1932 και το 1934 εκλέχτηκε γραμματέας του πρώτου κομματικού πυρήνα δημοσιογράφων του αστικού Τύπου. Ένα χρόνο αργότερα ορίζεται από το Κόμμα διευθυντής της νόμιμης εφημερίδας του «Αλήθεια».
Το 1936 περνάει μόνιμα στο «Ρ» ως συντάκτης και μέλος της Συντακτικής Επιτροπής. Τον ίδιο χρόνο αρχίζουν οι διώξεις, οι φυλακές και οι εξορίες για τον Βάσο Γεωργίου. Φυλακίζεται αρχικά στην Αίγινα και στη συνέχεια εξορίζεται στη Φολέγανδρο, στη Γαύδο και στον Αη-Στράτη. Το 1942 γυρίζει από την εξορία και έρχεται αμέσως σε επαφή με το μηχανισμό του παράνομου «Ρ». Ένα χρόνο αργότερα βρέθηκε στις ανταρτοκρατούμενες περιοχές της Ρούμελης, όπου δούλεψε σε στελεχικές θέσεις.
Μετά την απελευθέρωση το 1944 εργάστηκε αρχικά στον κεντρικό μηχανισμό του Κόμματος και κατόπιν διευθυντής της «Ελεύθερης Ελλάδας» και αρχισυντάκτης του «Ριζοσπάστη». Ύστερα από πολλά χρόνια δράσης στην πολιτική προσφυγιά επιστρέφει στην Ελλάδα το 1964. Το 1967 η χούντα τον εκτόπισε στη Γιούρα και στη Λέρο. Με την επανέκδοση του νόμιμου «Ριζοσπάστη» συνεχίζει την παλιά συνεργασία του. Υπήρξε μέλος της ΕΣΗΕΑ από το 1935, διαγραμμένος όμως τρεις φορές από το μητρώο των μελών της.
Για περισσότερο από σαράντα χρόνια εργάστηκε ή συνεργάστηκε ως πολιτικός σχολιογράφος και αρθρογράφος, ιστορικός αναλυτής, αρχισυντάκτης και διευθυντής στις εφημερίδες «Νέος Κόσμος», «Εθνική», «Ελεύθερη Ελλάδα», «Κραυγή», «Αλήθεια», «Ριζοσπάστης», «Αθηναϊκή», «Έθνος», «Απογευματινή», «Ελευθεροτυπία», «Μακεδονία», «Πρώτη» κ.ά.
Ο Βάσος Γεωργίου ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση μέσα από τις γραμμές του ΚΚΕ και ήταν υποψήφιος βουλευτής του Κόμματος το 1977 και το 1985. Επίσης, αγωνίστηκε σθεναρά και για τα θέματα των δημοσιογράφων και του Τύπου, αναπτύσσοντας έντονη συνδικαλιστική δραστηριότητα και συμμετέχοντας ενεργά σ' όλους τους αγώνες του κλάδου έως και την τελευταία στιγμή του βίου του.
Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, του Εθνικού Συμβουλίου των Πανελληνίων Ενώσεων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, του Συμβουλίου του Πανελληνίου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης, καθώς και πρόεδρος του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Οργάνωσης Δημοσιογράφων και μέλος του Κεντρικού Συμβουλίου της. Τιμήθηκε με ειδική πλακέτα της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ με αφορμή τα 75 τότε χρόνια ζωής του και τα 55 χρόνια της αγωνιστικής δημοσιογραφικής πορείας του. Επίσης, του είχαν απονεμηθεί το μετάλλιο «Γιούλιους Φούτσικ» από τη Διεθνή Οργάνωση Δημοσιογράφων και άλλες τιμητικές διακρίσεις από τις κυβερνήσεις της Σοβιετικής Ένωσης, της Βουλγαρίας, της Τσεχοσλοβακίας, της Πολωνίας και άλλων χωρών. Έγραψε και δημοσίευσε πολιτικά άρθρα, ιστορικές και κοινωνιολογικές μελέτες, πεζογραφήματα, απομνημονεύματα και ταξιδιωτικές εντυπώσεις.
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%9C%CE%AC%CF%87%CE%B7+%CE%93%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%B3%CE%AF%CE%BF%CF%85+%28%CE%9A%CF%8C%CF%81%CE%B7%29">Μάχη Γεωργίου (Κόρη)</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Φωτογραφία του Γιώργου Παπαδημητρίου με αφιέρωση στους γονείς του από την εξορία στα Γιούρα 5/11/1950
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82+%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85">Γιώργος Παπαδημητρίου</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Φωτογραφία του Γιώργου Παπαδημητρίου από τις φυλακές Αβέρωφ 10/10/1945
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82+%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85">Γιώργος Παπαδημητρίου</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Φωτογραφία με αφιέρωση στον πατέρα του από τις φυλακές Αβέρωφ του Γιώργου Παπαδημητρίου 10/10/1945
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82+%CE%A0%CE%B1%CF%80%CE%B1%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B7%CF%84%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85">Γιώργος Παπαδημητρίου</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Το τελευταίο ιδιόχειρο γράμμα του Νίκου Μπελογιάννη από τη φυλακή με τίτλο "That is the question" (πρωτότυπο)
Η συμβολή του ΚΚΕ με ανέκδοτο υλικό από το Ιστορικό του Αρχείο στο Μουσείο - Μόνιμη έκθεση ''Νίκος Μπελογιάννης", στην Αμαλιάδα του δήμου 'Ηλιδας.
Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στις 22/12/1915 στην Αμαλιάδα. Οργανώθηκε στην ΟΚΝΕ και πήρε μέρος σε δύο μαθητικές απεργίες το 1931. Το 1934 έγινε μέλος του ΚΚΕ. Την ίδια χρονιά γράφτηκε στη Νομική Σχολή της Αθήνας. Το 1935 έγινε Γραμματέας της Κομματικής Οργάνωσης της Αμαλιάδας. Το Μάρτη του 1936 πιάστηκε κι εκτοπίστηκε στην Ίο.
Το Δεκέμβρη του 1936, ως φαντάρος πιάστηκε με τον Ντάβο, ανακρίθηκε και βασανίστηκε. Δικάστηκε σε 3 μήνες φυλακή και 6 εξορία. Το Μάη του 1938 πιάστηκε στον Πύργο. Τότε δικάστηκε σε 5 χρόνια φυλακή και σε 2 εξορία. Στα κάτεργα της Αίγινας έμεινε μέχρι την άνοιξη του 1942. Ακολούθησε η Ακροναυπλία και τα ιταλικά στρατόπεδα συγκέντρωσης Κατούνας, Βόνιτσας και Κέρκυρας. Μετά από την Απελευθέρωση δούλεψε ως επικεφαλής της διαφώτισης του Γραφείου Πελοποννήσου ενώ αργότερα ως Γραμματέας της ΚΟ Πάτρας.
Το Φλεβάρη του 1947 εντάχθηκε στο Γενικό Αρχηγείο του ΔΣΕ. Τοποθετήθηκε στο ΙΙ Γραφείο, στη συνέχεια υποδιοικητής της Σχολής Αξιωματικών και ύστερα στη διαφώτιση. Αργότερα ως Πολιτικός Επίτροπος στην 102 Ταξιαρχία και στη συνέχεια στη 10η και την 1η Μεραρχία του ΔΣΕ. Πήρε μέρος σε πολλές μάχες στο Βίτσι και Γράμμο όπου και τραυματίστηκε στην κορυφή «Γκόλιο». Επιπλέον, στο επίλεκτο απόσπασμα (Φλωράκη - Παπαγεωργίου) ως Πολιτικός Επίτροπος ξεκίνησε από το Γράμμο και κατέβηκε στο χώρο μεταξύ Καρδίτσας και Καρπενησίου. Το Σεπτέμβρη του 1949 επέστρεψε πλέον στο έδαφος της Αλβανίας και ύστερα στη Ρουμανία. Στην 7η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ το Μάη του 1950 έγινε αναπληρωματικό μέλος της. Ξεκίνησε για μυστική αποστολή στην Ελλάδα. Στην 3η Συνδιάσκεψη του ΚΚΕ τον Οκτώβρη του 1950, εκλέχτηκε μέλος της ΚΕ.
Στην Αθήνα έφτασε στις 7/6/1950 και έπεσε στα χέρια της Ασφάλειας στις 20/12/1950. Την ίδια περίοδο πιάστηκαν άλλοι 92 σύντροφοι και παραπέμφθηκαν στην ίδια δίκη με το Νίκο Μπελογιάννη. Η δίκη τους άρχισε στις 19/10/1951 και η απόφαση εκδόθηκε στις 16/11/1951, με τις θανατικές καταδίκες του Νίκου Μπελογιάννη, της Έλλης Ιωαννίδου και άλλων δέκα από τους κατηγορούμενους. Ακολούθησε δεύτερη δίκη η οποία σκηνοθετήθηκε ως «υπόθεση κατασκοπείας». Η δεύτερη δίκη ξεκίνησε στις 15/2/1952 κι έληξε την 1/3/1952 με τις εξής θανατικές καταδίκες: οι Μπελογιάννης και Αργυριάδης δύο φορές σε θάνατο, οι Μπάτσης, Καλούμενος, Λαζαρίδης, Ιωαννίδου, Τουλιάτος και Μπισμπιάνος μία φορά σε θάνατο.
Ακολούθησε διεθνής κινητοποίηση, κατακραυγή και αγώνας αποφευχθεί η θανάτωσή τους. Στις 28/3 το «Συμβούλιο Χαρίτων» απέρριψε την αίτηση χάριτος για τους Νίκο Μπελογιάννη, Δημήτρη Μπάτση, Ηλία Αργυριάδη, Νίκο Καλούμενο. Οι κρατικές αρχές προχώρησαν αμέσως στην εκτέλεσή τους τα ξημερώματα της 30/3/1952, μέρα Κυριακή, που δεν εκτελούσαν ούτε οι Ναζί.
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Τετράδιο μουσικής του Απόστολου Κουτσούμπα απο την εξορία στα Γιούρα
Ο Απόστολος Κουτσούμπας ήταν πατέρας του Δημήτρη Κουτσούμπα Γ.Γ της ΚΕ του ΚΚΕ και μέλος του ΚΚΕ.
Γεννήθηκε το 1925. Ο πατέρας του Δημήτρης Κουτσούμπας ήταν από τον Κέδρο Καρδίτσας (Χαλαμπρέζι) και η μητέρα του Κωνσταντία Καλαμποκά από τις Βελεσσιώτες Δομοκού. Ο πατέρας του ήταν ιερέας και δάσκαλος του χωριού Βελεσσιώτες. Ο Αποστόλης πήγε δημοτικό στις Βελεσσιώτες και γυμνάσιο στο Δομοκό.
Το 1942 πήγε στη Λάρισα όπου εργαζόταν στο ΣΕΚ (τμήμα έλξης βοηθός θερμαστού). Έμενε στο σπίτι ενός συντρόφου θερμαστή στο σπίτι του οποίου συνεδρίαζε ο πυρήνας της οργάνωσης και ο Αποστόλης 17 ετών τότε κράταγε τσίλιες. Τον Απρίλη του 1943 στρατολογήθηκε στο Κόμμα και δραστηριοποιήθηκε στην οργάνωση των σιδηροδρομικών.
Όταν τον Φεβρουάριο του 1944 έπιασαν στο χωριό τον πατέρα του Δημήτρη και τον μεγάλο αδερφό του Κώστα, οι οποίοι ήταν αντίστοιχα ο ένας υπεύθυνος Εθνικής Αλληλεγγύης επαρχίας Δομοκού από το ΕΑΜ και ο άλλος Γραμματέας του ΕΑΜ στις Βελεσσιώτες τους οποίους τελικά οι Γερμανοί εκτέλεσαν τον Απρίλη του 1944 στο Χρυσσό της Άμφισσας (στη θέση Πασχάλι). Ο Αποστόλης με εντολή της οργάνωσης έφυγε για το αντάρτικο στον ΕΛΑΣ (Ορθός όρος). Το τμήμα του τον Δεκέμβρη του '44 κατέβηκε στην Αθήνα, πήρε μέρος στις μάχες του Δεκέμβρη του '44 και τραυματίστηκε στο χέρι.
Το Φθινόπωρο του 1945γύρισε στη Λάρισα. Του ανατέθηκε η ευθύνη για την αυτοάμυνα της συνοικίας Αγίου Κωνσταντίνου, ενώ δούλευε ακόμα στο ΣΕΚ στη συντήρηση γραμμής.
Τον Ιούλη του 1946 πιάστηκε στη Λάρισα, πέρασε στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Το 1947 στάλθηκε στη Γυάρο απ΄όπου απολύθηκε το 1952 χωρίς να υποχωρήσει. Μετά το 1953 στάλθηκε φαντάρος στο Μακρονήσι όπου πήγαιναν όσοι δεν είχαν υπηρετήσει και ήταν ''χαρακτηρισμένοι''. Μετά την απόλυσή του από τη Μακρόνησο το 1954, εγκαταστάθηκε στη Λαμία όπου ζούσαν τα άλλα 3 αδέλφια που είχαν επιζήσει.
Παντρεύτηκε το 1954 την Ευσταθία Σακελλαρίου-Πανάρα και έκανε έναν γιό τον Δημήτρη τον Κουτσούμπα και μία κόρη την Ντίνα. Δούλευε κατ'αρχήν σε διάφορες δουλειές (οικοδομή, παντοπωλείο, σερβιτόρος κλπ). Τη δεκαετία του 1960 δούλεψε στα έργα της ΔΕΗ (ηλεκτροδότηση) ορεινής Φθιώτιδας, Φωκίδας και Ευρυτανίας. Έλειπε όλη τη βδομάδα εκτός Λαμίας και επέστρεφε τα Σαββατοκύριακα. Συμμετείχε στην ΕΔΑ, Όμως επειδή δε δραστηριοποιούνταν μέσα στη Λαμία ενεργά, ήταν και ο λόγος που την 21/4/1967 δε συνελήφθη από τη Χούντα.
Του ζήτησαν όμως να υπογράψει δήλωση μετανοίας για να τον κρατήσουν στη ΔΕΗ. Αρνήθηκε και απολύθηκε. Μετά από έναν χρόνο ανεργίας, τον πήρε ένας μηχανικός εργολάβος να δουλεύει σε έργα που είχε αυτός στα χωριά όπου δούλεψε 2-3 χρόνια ακόμα. Στη συνέχεια έκανε διάφορες δουλειές ως εμπορουπάλληλος και ιδιωτικός υπάλληλος (συνεργεία, ανταλλακτικά, κατεψυγμένα κλπ). Είχε επαφή με το Κόμμα. Μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974 στη συγκρότηση της πρώτης ΝΕ Φθιώτιδας του ΚΚΕ ήταν μέλος της ΝΕ και του Γραφείου. Στην ΝΕ Φθιώτιδας ως μέλος, και μέλος της ΑΕ Λαμίας δούλεψε όλα τα χρόνια από το 1974 έως το 1991 οπότε και πέθανε. Κατά διαστήματα επίσης ήταν μέλος της ΕΕ της ΕΠ Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας του ΚΚΕ.
Μετά τη συνταξιοδότησή του (με αναπηρική σύνταξη) εκλέχτηκε στο ΔΣ και πρόεδρος του Σωματείου Συνταξιούχων Φθιώτιδας. Έδωσε τη μάχη ενάντια στη διάλυση του Κόμματος το 1989-1991. Έφυγε από τη ζωή μεσούσης της κρίσης και της διάσπασης και ενώ διεξαγόταν έντονη εσωκομματική διαπάλη, από ανακοπή καρδιάς σε ηλικία 66 ετών στις 7 Ιούλη 1991. Μέχρι τη μέρα του θανάτου του έδινε το παρών στα γραφεία και στις συνεχείς συνεδριάσεις των ημερών εκείνων.
14/4/1952
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%94%CE%B7%CE%BC%CE%AE%CF%84%CF%81%CE%B7%CF%82+%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1%CF%82%2C+%CE%93.%CE%93+%CF%84%CE%B7%CF%82+%CE%9A%CE%95+%CF%84%CE%BF%CF%85+%CE%9A%CE%9A%CE%95">Δημήτρης Κουτσούμπας, Γ.Γ της ΚΕ του ΚΚΕ</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Τετράδιο με αποκόμματα εφημερίδων και άλλων εντύπων
Κυκλοφορούσε μεταξύ των εξόριστων του Άη Στράτη για ενημέρωση και ιδεολογική δουλειά στα μέσα της δεκαετίας του 1950.
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%92%CF%8D%CF%81%CF%89%CE%BD+%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82">Βύρων Μανικάκης</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Τετράδια φυλακής με μαθήματα Αρμονίας και Γεωμετρίας του Βαγγέλη Ζαμπούνη ενώ ήταν πολιτικός κρατούμενος στις φυλακές της Αίγινας
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%9C%CE%B1%CE%BD%CF%84%CF%8E+%CE%96%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%8D%CE%BD%CE%B7">Μαντώ Ζαμπούνη</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Ταμπακιέρα με χάραξη του Πανάρα Θωμά και φωτογραφία του (1919-1949)
Ο Πανάρας Θωμάς γεννήθηκε το 1919 στις Βελεσσιώτες Δομοκού.
Βρέθηκε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στη Μέση Ανατολή. Πήρε μέρος στο κίνημα της Μέσης Ανατολή, είχε γίνει μέλος του ΚΚΕ.
Επέστρεψε στην Ελλλάδα. Έμεινε στη Λαμία. Δραστηριοποιήθηκε στην παράνομη οργάνωση του Κόμματος μέσα στην πόλη τα χρόνια της ένοπλης πάλης.
Πιάστηκε το 1948 στο σπίτι που κρυβόταν στη Νέα Σφαίρα (συνοικία της Λαμίας). Στο σπίτι, κατά την έρευνα η ασφάλεια δε βρήκε τίποτα άλλο ενοχοποιητικό παρά μόνο κουπόνια οικονομικής ενίσχυσης του ΚΚΕ. Πέρασε από στρατοδικείο και καταδικάστηκε σε θάνατο. Εκτελέστηκε στην Ξηριώτισσα Λαμίας το 1949.
Το αντικείμενο αυτό το είχε φτιάξει στη Μέση Ανατολή κατά τη διάρκεια της κράτησής του.
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%95%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%AF%CE%B1+%CE%9A%CE%BF%CF%85%CF%84%CF%83%CE%BF%CF%8D%CE%BC%CF%80%CE%B1">Ευσταθία Κουτσούμπα</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ
Τα προσωπικά αντικείμενα του Γιώργη Ερυθριάδη (Πετρής) από το κελί του στη φυλακή του Ιτζεδίν Κρήτης, 1960-1963
Ο Γ. Ερυθριάδης, γεννήθηκε το 1910. Από παιδί ακόμη, έζησε και ανδρώθηκε στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες στη Νάουσα, όπου ανέπτυξε πλούσια συνδικαλιστική και κομματική δράση μέσα από τις γραμμές της ΟΚΝΕ και του ΚΚΕ.
Στη δικτατορία Μεταξά, ο Ερυθριάδης δούλεψε παράνομα, χρησιμοποιώντας το όνομα Πέτρος. Από τότε αυτό το όνομα, Πετρής, έγινε σχεδόν συστατικό του ονόματός του και μ’ αυτό τον συναντάμε σε πολλά έγγραφα της ιστορίας του ΚΚΕ. Υπήρξε μέλος και Γραμματέας του Μακεδονικού Γραφείου της Κομματικής Οργάνωσης Θεσσαλονίκης κατά τη διάρκεια της Κατοχής έως την Απελευθέρωση.
Πολέμαρχος του ΔΣΕ, συμμετείχε ως μέλος του Πολεμικού Συμβουλίου στο ένδοξο αυτό έπος, ανέλαβε διοικητής της 20ης Ταξιαρχίας και αργότερα διοικητής της 6ης Μεραρχίας του ΔΣΕ, που δρούσε στην Κεντρική Μακεδονία. Μετά την υποχώρηση του ΔΣΕ, ο Ερυθριάδης πέρασε στην πολιτική προσφυγιά.
Ξαναβρέθηκε στην Ελλάδα παράνομα, ως μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, με αποστολή την καθοδήγηση των παράνομων Κομματικών Οργανώσεων. Συνελήφθη το 1960 και την ίδια χρονιά αρχίζει στο Διαρκές Στρατοδικείο της Αθήνας η δίκη 12 στελεχών του ΚΚΕ με την κατηγορία της «κατασκοπείας».
Στο τυποποιημένο κατηγορητήριο αναφέρονταν πως οι κατηγορούμενοι «εισήλθον εις την Ελλάδα εκ χωρών του παραπετάσματος με σκοπόν τη διενέργειαν κατασκοπείας διά λογαριασμόν ξένης δυνάμεως». Οι Ρούλα Κουκούλου, Αύρα Παρτσαλίδου, Κώστας Φιλίνης, Γιώργης Ερυθριάδης, Έλλη Ερυθριάδου και Κώστας Τριανταφύλλου καταδικάζονται σε ισόβια μια βδομάδα αργότερα.
Ο Ερυθριάδης μεταφέρθηκε στις φυλακές Ιτζεδίν, όπου, αν και βαρειά άρρωστος, τον έκλεισαν επί 17 μήνες στην απομόνωση αυτού του κάτεργου όπου και άφησε την τελευταία του πνοή στις 21 Γενάρη 1963.
Από τα 35 χρόνια της ζωής του στο Κόμμα και τη Νεολαία του, ο Ερυθριάδης πέρασε 15 χρόνια στις φυλακές και στις εξορίες, 6 στα βουνά, 4 στην παρανομία, 5 στην πολιτική προσφυγιά και τα άλλα 5 μεταξύ νόμιμης και μισοπαράνομης δράσης. Έτσι κύλησε όλη η αγωνιστική του πορεία που ξεκίνησε από τα εφηβικά του χρόνια και διάρκεσε ως τα 53 του.
<a href="/items/browse?advanced%5B0%5D%5Belement_id%5D=37&advanced%5B0%5D%5Btype%5D=is+exactly&advanced%5B0%5D%5Bterms%5D=%CE%9D%CE%AF%CE%BA%CE%BF%CF%82+%CE%95%CE%BB%CE%B5%CF%85%CE%B8%CE%B5%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%CF%82+%28%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%88%CE%B9%CF%8C%CF%82+%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%B7+%CE%95%CF%81%CF%85%CE%B8%CF%81%CE%B9%CE%AC%CE%B4%CE%B7%29">Νίκος Ελευθεριάδης (ανιψιός Γιώργη Ερυθριάδη)</a>
Ιστορικό Αρχείο ΚΚΕ